Оскар Уайлд - Салавей i ружа (на белорусском языке) Страница 2
- Категория: Проза / Проза
- Автор: Оскар Уайлд
- Год выпуска: неизвестен
- ISBN: нет данных
- Издательство: неизвестно
- Страниц: 2
- Добавлено: 2019-03-26 09:57:12
Оскар Уайлд - Салавей i ружа (на белорусском языке) краткое содержание
Прочтите описание перед тем, как прочитать онлайн книгу «Оскар Уайлд - Салавей i ружа (на белорусском языке)» бесплатно полную версию:Оскар Уайлд - Салавей i ружа (на белорусском языке) читать онлайн бесплатно
- Глядзi, глядзi! - здзiвiўся Куст. - Ружа зрабiлася чырвоная.
Але Салавей не адказаў.
Ён ляжаў мёртвы ў высокай траве, i ў сэрцы ў яго быў шып.
Апоўднi Студэнт расчынiў акно i выглянуў у сад.
- Ах, якое шчасце! - узрадаваўся ён. - Дык тут жа ёсць чырвоная ружа! Нiколi ў жыццi я не бачыў такой чырвонай ружы! Яна, пэўна, мае якую-небудзь доўгую лацiнскую назву.
I, высунуўшыся з акна, юнак сашчыкнуў кветку. Ён зараз жа надзеў капялюш i пабег да Прафесара, трымаючы ружу ў руцэ.
Дачка Прафесара сядзела ў дзвярах i намотвала на шпульку блакiтныя ядвабныя нiткi. У яе ля ног ляжаў маленькi сабачка.
- Вы казалi, што будзеце танцаваць са мной, калi я прынясу вам чырвоную ружу, - нагадаў ёй Студэнт. - Вось самая чырвоная ружа на свеце. Прыкалiце яе ўвечары ля сэрца, i, калi мы будзем танцаваць, яна раскажа, як я вас кахаю.
Але дзяўчына не выказала радасцi.
- Баюся, ружа не падыдзе да майго ўбрання, - адказала яна. - Апроч таго, пляменнiк камергера прыслаў мне сапраўдныя брыльянты, а каму невядома, што яны значна даражэйшыя за кветкi!
- Ах, якая вы няўдзячная! - гнеўна выпалiў Студэнт i са злосцю кiнуў ружу на зямлю.
Яна ўпала ў каляiну, i хутка па ёй праехалi коламi.
- Ах, я няўдзячная?! - узлавалася дзяўчына. - Дык ведайце ж: вы грубiян! I ўрэшце, хто вы такi? Усяго толькi Студэнт. Сумняваюся, цi ёсць у вас такiя сярэбраныя спражкi, як у пляменнiка камергера!
Яна ўсхапiлася з крэсла i пабегла ў пакой.
"Якое гэта глупства - Каханне, - з горыччу разважаў Студэнт, iдучы дадому. - У iм няма i паловы таго зместу, якi ёсць у Логiцы; яно нiчога не даказвае, а абяцае заўжды нязбытнае i прымушае верыць у прывiд. Карацей кажучы, яно зусiм непрактычнае. А паколькi ў наш век быць практычным - самае галоўнае, то вярнуся я лепш да Фiласофii i буду вывучаць Метафiзiку".
I Студэнт пайшоў да сябе ў пакой, выцягнуў вялiкую запыленую кнiгу i пачаў чытаць.
Жалоба
Напишите нам, и мы в срочном порядке примем меры.