Владимир Антонович - ГРАМОТЫ ВЕЛИКИХЪ КНЯЗЕЙ ЛИТОВСКИХЪ съ 1390 по 1569 годъ собранныя и изданныя подъ редакціею Владиміра Антоновича и Константина Козловскаго. Страница 21

Книга Летичевскаго уЂзднаго суда, 1714 года, № 5253, стр. 176 на об.

29.

Грамота Сигизмунда 1 Черкасскому земянину Ивану Зубржовичу, на села: Михліево, Орловичи и Ленчицы, находящіеся въ Черкасскомъ повЂтЂ, и БЂгловцы — въ повЂтЂ Кіевскомъ. 1533 года, февраля 20 дня.

Żygmunt, Bożą miłością król Polski, wielkie xiąźe Litewskie, Ruskie, Pruskie, Żmudzkie, Mazowieckie i innych.

Bił nam czołem ziemianin nasz Czerkaski, Iwan Zubrikowicz, i powiedział przed nami, iż ziemianka Czerkaska, teszcza jego, Hrińkowa Anna, s synem swym Kością, zapisali jemu samemu i jego żonie i dzieciom i potomkom ich sieliszcza swoje własne, ojczyznę, w Czerkaskim powiecie, na imie: Mihhowo, Orłowice i Linczyńce, a ku temu w Kijowskim powiecie sieliszcze Biehłowców, ze wszystkim tym, iako się te sieliszcza z dawnych czasów w sobie mają, ktòre listy potwierdzenia brata naszego Alexandra, krola jego mości, i na to mąż jej na te sieliszcza u siebie miał, ona też listy jemu oddała, jakoż też Iwan Zubrykowicz one listy brata mego Alexandra, króla, i nasz i też list zapisany od niej, teszczy swojej, przed nami pokładał i bił nam caołem, abyśmy mu na to dali nasz list i to listem naszym potwierdzili, — /59/ a tak my, tych listów potwierdzenia, i list u zapisanego ich oglądawszy, na jego czołembicie to uczynili, na to daliśmy ten nasz list, niechaj on sam i jego żona i dzieci i potomki ich te sieliszcza, wyżey pisane; Michliów, Orłowicze, a Linczyńce a Biehłowce na siebie trzymali i ich używali, ze wszystkim tym, jako się ony z dawna w sobie mają, wedle listu zapisanego tej teszczy jego i syna jej i potwierdzenia brata naszego, Alexandra, króla jego mości, i nam s tego służbę ziemską zastępują; a na twardość tego i pieczęć naszą kazaliśmy przyłożyć ku temu naszemu listu. Pisan w Krakowie, pod lato Bożego Narodzenia 1533, mesiąca februarii 20, Sigismundus Rex. Michajło pisarz.

Сообщено В. Антоновичемъ.

30.

Грамота Сигизмунда-Августа шляхтичу Новгородскаго воеводства, Данилу Стецкевичу, на владЂніе пустошью, называемою Вельцы, подъ условіемъ служить военную службу. 1538 года, октября 12 дня.

Roku tysiąc siedmset czierdziestego szóstego, miesiąca nowembris dziesiątego dnia.

Na urzędzie grodzkim, w mieście jego królewskiey mości Żytomirzu, przede mną, Jozefem z Trypola Trypolskim, namiesnikiem protunc grodzkim y xięgami ninieyszemi, grodzkimi, Kijowskiemi, comparens personaliter urodzony jegomość, pan Franciszek Steckiewicz, tę kopią, z xiąg grodzkich nowogrodzkich wydaną, z wpisaniem w niey przywyleju od najaśnieyszego króla jego mości, Żygmunta Augusta, na dobra wieś Wełca, antecessorum jego mości podswającego konferowanego, una cum testimonio od szlachty y obywatelem wojewodztwa Nowogrodzkiego dane, ratione introcontentorom, dla zapisania do xiaąg ninieyszych grodzkich per oblatam podał, de tenore tali: wypis z xiąg grodzkich woiewodztwa Nowogrodzkiego. Лита одъ нароженія сына Божого тысяча шестьсотъ чвартого, мисяця февраля перваго дня. На ураде кгродскомъ, въ замку его королевской мылости Новгородскимъ, передо мною, Крыштофомъ Керсновскимъ, подвоеводемъ Новгородскимъ, одъ ясне вельможного его мосци, пана Дымытрыя-Самуела Полюбинского, воеводы Новгородского, постановывшыся очевысто панъ Янъ /60/ Стецкевичъ оповЂдалъ, покладалъ и до книгъ подалъ прывылей одъ наяснейшого короля, его мылости, Жыкгимунта Августа, продкомъ и домовству ихъ служащий на певный грунтъ, въ воеводст†Новгородскимъ лежащий, просечы насъ, абысь мо до кныгъ кгродскихъ, Новогородскихъ, прыняли и впысали, который прывылей естъ прынятъ, и слово до слова такъ се въ собе маетъ: »Жыкгимунтъ Августъ, Божою мылостю король Полскій, великій князь Литовскій, Рускій, Прускій, Жмудскій, Мазовецкій, и иныхъ. Чинимъ знаменито симъ листомъ нашимъ: билъ намъ чоломъ, шляхтычъ нашъ воеводства Новогородскаго, Данило Стецкевичъ, и просилъ насъ, абысьмо ласку нашу господаръскую учинили, и дали ему землю нашу Пустовскую, а названою Велцы, и человика, Филона на имя, зъ землею тоею, на которой онъ седЂлъ; мы теды на чолобытіе его тое чынили, далисьмо ему, Стецкевичу, самому, жонЂ, дЂтямъ и щадкомъ его, тую землю на вЂчные часы, зъ которой земли маетъ намъ службу военную служыты по тому, яко и другіе, панове шляхта, служатъ, и надались мо сей нашъ листъ зъ нашою печатью. Писанъ въ Крако†подъ лито Божого нароженя тысяча пятъсотъ трыдцятъ осмого, мЂсяца октобрыя дванадцатого дня, индыкта пятого. У того листу, пры печати его королевъской мылосты, подписъ руки тыми слови: Zygismundus Rex, Мыхайло писаръ«. Который-то тотъ выписъ do xiąg grodzkich Nowogrodzkich iest wpisany y wypisem jego mości panu Janowi Steckiewiczowi, z podpisami rąk naszych, iest wydan. Pisan w Nowogrodku, dnia y roku wyż pisanego. U tey kopii korrekta w te słowa: skorygował Krakowski; podpis ręki pisarskiey takowy: Kazimierz Fronckiewicz, pisarz Nowogrodzki; testimonium zaś szlachty woiewodztwa Nowogrodzkiego tak się w sobie ma: my, niżey na podpisach rąk naszych wyrażeni, daiemy tę kopią panu Jozefowi Steckiewiczowi y drug dokument w woiewodztwo Kijowskie y upraszamy naszych wielcic mościwych panow y dobrodzieiow, aby była dana wiara, na to się y rękoma naszemi podpisujemy. Roku tysiąc siedmset dwudziestego trzeciego, oktobra (?): Иванъ Малюшицкій, Stefan Wełeczecki, Jan Steckiewicz, Antoni Steckiewicz, który to przywyley, za podaniem y prozbą wyż mianowanego jego mości podawaiącego, a za moim urzędowym przyięciem, słowo w słowo do xiąg ninieyszych iest ingrossowany.

Книга Кіевская гродская, 1746 года, листъ 940, нояб. № 56. /61/

31.

Грамота Сигизмунда I, подтверждающая дарственную запись Анны Гриньковой, ея зятю, Черкасскому боярину Ивану Жубрику, на села, лежащія въ Кіевскомъ повЂтЂ: БЂхловцевъ, Остапковцевъ, Лисуновцевъ и Новоставковъ; на пасЂки, лежащія надъ рЂками: Быстрикомъ, Раставицею, Гуйвою и Гуевкою, и на села, лежащія въ Черкасскомъ повЂтЂ: Михліево, Орловецъ и Линчинцы. Король разрЂшаетъ Жубрику владЂть упомянутыми селами, подъ условіемъ, что онъ будетъ служить изъ нихъ военную службу. 1539, іюля 3.

Przed nami, deputaty sądu głównego trybunału lubelskiego, na rok terazniejszy, 1602, ze wszystkich wojewodztw korony Polskiej obranemi i wysadzonemi, gdy przytoczyła się sprawa, za pozwem między urodzonym panem Fedorem Roznoszyńskim i małżonką jego, jej mość panią Krystyną Zubrykówną, powodową, a wielmożnymi ich mościami: xięciem Joachimem Koreckim, woiewodzicem Wołyńskim i panią Anną Chodkiewiczowną, pozwaną stroną, a to o niewrócenie przez pozwanych powodom pewnych spraw, listu, zapisu Hryńkowej Anny Znoki (sic), na zapisanie pewnych sieliszcz panu Iwanowi Zubrikowi i żonie jego Bohdanie, drugiego listu króla jego mości Zygmunta, na potwierdzenie tegoż zapisu danego, trzeciego listu króla jego mości Zygmunta Augusta potwierdzenie tego zapisu Hryńkowej Zubrykowi danego, i kontrowersii oboch w tej sprawie obudwu stron, sąd niniejszy główny trybunalski, gdy te prawa, przywileje pozwanym nakazał do aktykowania w xięgi oddać, wtedy, stoiący u sądu niniejszego, pozwani oddali sprawy te do ksiąg, ktore sąd ninieszy główny trybunalski dla wpisowania do ksiąg przyjmując, przed sobą czytać kazał i gdy byly czytane, list króla Zygmunta tak się w sobie ma: »Zygmunt, Bożą miłościa król Polski, wielki xiąże Litewskie, Ruskie, Pruskie, Żmudzkie, Mazowieckie i innych. Bił nam czołem bojarzyn Czerkaski, Iwan Zubryk, i powiedział przed nami, iż teszcza jego, Hryńkowa Anna, stawszy przed wojewodą Kijowskim, hetmanem naszym dwornym, dzierżawcą Owruckim, panem Andrejem Jakubowiczem Niemirowiczem, s dozwoleniem jego mości, zapisała jemu, zięciowi swemu, i dziewce swej, żonie jego Bohdanie, i ich dzieciom i potomkom połowice s eliszcz swoich, w powiecie Kijowskim, na imie: Biechłowców, a Ostapkowców, Lisunowców, Nowostawków, tak też i pasiek ich, do tych sieliszcz przynależących, w Czeremosznej, w Radostawie /62/ nad Bystrykiem, w Ostapkowie i we wszelakich pasiekach, tak nad rzeką Rastawicą, jako i nad Hujwą i Hujewką, i piątą część swoje, od bliskich jej przyszłą, ku temu też ta teszcza jego zapisała jemu i żenie jego, córce swej, i ich potomkom sieliszcza swoje otczyzne, w powiecie Czerkaskim, na imie Mchliewo, Orlowiec, i Linczyńce ze wszystkim, iako się one sieliszcza z dawna w sobie mają, na co i list swój zapisny, pod pieczęcią pana wojewody Kijowskiego, że mu dała, który on przed nami pokładał, i bił nam czołem, abyśmy mu dali nasz list i to jemu naszym listem potwierdzili na wieczność, o czem że i pan wojewoda Kijowski, za nim uprzejmie żądający, do nas pisał; a tak my, listu jej zapisnego opatrzywszy, i z łaski naszej na żądanie pana wojewody Kijowskiego i na czoło-bicie jego tośmy uczynili, połowice tych sieliszcz w Kijowskim powiecie: Bichłowiców i Ostapkowców, Lesunowców, Nowostawków i te też sieliszcza w Czerkaskim powiecie: Mchlijewo, Orłowiec, i Linczyńce, potwierdzamy tym naszym listem samemu Iwanowi Zubrykowi, i jego żonie, i dzieciom, i potomkom ich na wieczne czasy, mają oni te sieliszcza, i s pasiekami wyż mianowanemi, na siebie dzierżyć i używać we wszystkim, jako się w sobie . . . . . . . . . . . zapisnego, tej Hryńkowej, a służbę ziemską s tego nam mają służyć; i na to daliśmy ten nasz list, do którego i pieczęć naszą przyłożyć kazali. Pisan w Krakowie, pod lato Bożego narodzenia 1539, m-ca julii 3-go, indykta 12. U tego listu pieczęć j-o królewskiej m-ci, a podpis ręki w te słowa: Michajło, pisarz. Który list sąd niniejszy do ksiąg głównych trybunalskich województwa Kijowskiego zapisać kazał i jest zapisan, i ten wypis jest wydany. Pisan w Lublinie, Antoni Rożen de Rożno, Judex trib. pallat. Crac. Sawicki Albrycht, starosta Mielnicki, dep. w-wa Podlaskiego, Jerzy Horski-Drucky, deput. w-a Kijowskiego, Jan Podoski, starosta Rozański i Malijowski, deput. w. Mazowieckiego, Iwan Łozka, pisarz ziemski Kijowski; corrigował Hersowicz.